Bigkis ng Pagkakaisa

"Pagkakaisang-loob at pagkakaisang-isip ang dalawang lakas na magsisilbing sandata sa pagtatamo ng tunay na kalayaan at kaunlaran." Iyan ang pahayag na namutawi noon sa labi ng isa sa magigiting na bayani ng Pilipinas at matapang na lider ng mga Katipunero---si Andres Bonifacio.

Ika-6 ng Mayo, taong 2007, isang tali ng pagkakaisa ang tila humila sa mga paa ng maraming Pilipino upang magkatipun-tipon sa Auditorium ng National Commission on Culture and Arts (NCCA), Intramuros, Maynila. Ang pagtitipon ay dinaluhan hindi lamang ng m,ga kabataan kundi maging ng mga magulang at iba pang mamamayang nagmula sa Luzon, Visayas at Mindanao. Hindi lamang interes ang nagtulak sa kanila upang taluntunin ang lugar na iyon kundi maging ang udyok ng isipan at sigaw ng puso at damdaming maka-Pilipino. Batid nila ang kanilang kahalagahan bilang bahagi ng kaganapang iyon; kaganapang lubos na magpapabago sa maling pananaw ng ilang Pilipino, higit na magpapatibay ng tamang paninindigan at determinasyon ng maraming tao, at ang pinakamahalaga sa lahat, ito ang kaganapang lalong magpapalawig at magbubuhol ng tali ng pagkakaisa ng sambayanang Pilipino.

Ngunit, hindi lamang ito ang nararapat na malaman ninyo. Kinakailangan ding masaksihan ng inyong malikhaing diwa and mahahalagang pangyayaring nakakubli sa nakamamanghang pintuang pinagdausan ng programang iyon. Marami ang dumalo. Ngunit kung tutuusin, kakaunti pa iyon kung ikukumpara sa kabuuang bilang ng mga Pilipino sa Pilipinas. Subalit, tunay na hindi ang bilang ng tao ang siyang mahalaga kundi ang diwa ng pagkakaisang binuo tungo sa pagpapatupad ng mga mithiin at adhikain ng kapilipinuhan. Sa pagsisimula ng palatuntunan, hindi nawala ang nakaaantig na himig ng ating pinakaiingatang pambansang awit at ang mataimtim na panalangin. Sinundan ito ng pambungad na mensahe ng pangulo ng organisasyong para sa mga Pilipino na si Capt. Nicanor Faeldon. Wala siya ng mga oras na iyon kung kaya't ang mga salitang nais niyang ikintal ay isinalaysay ng kanyang abogadang si Atty. Beatrix Angeles. Hinaplos ng pahayag na iyon ang aking pusong makabayan. Maraming aral ang tumimo sa aking isipan. Natutunan kong mahalagang malaman natin at maisakatuparan ang mga tungkulin natin sa ating bayan. Isa pa,hindi na tayo dapat pang umasa sa mga pangakong iginuguhit lamang sa tubig ng mga pulitiko at mga kandidatong nag-aasam na magtamo lamang ng kapangyarihan. Doon ko napatunayang wala silang sapat na kakayahan at katapatan upang lubos na maisip na unahin ang kapakanan ng kanilang kapwa-tao at sariling bayan. Kaya ang nararapat, tayo na ang kumilos at magpatupad ng iisang adhikain nating lahat; na balang araw ay masisilayan natin ang tunay na liwanag. Sa programang iyon, nagbigay rin ng parangal sa mga nagwagi sa idinaos na patimpalak sa pagsusulat. Nakakuha ang ilang mag-aaral sa kolehiyo ng gantimpala dahil sa kanilang mga natatanging akdang makatutulong sa paggising sa pambansang kamalayan ng maraming Pilipino. Sila ang mga kabataang magsisilbing tanglaw ng ibang tao tungo sa inaasam na tagumpay ng bayan. Katulad din nila ang mga kabataang nagmula pa sa ibang lugar na nagpakitang-gilas at nagbigay-kasiyahan sa mga taong naroroon. May ilang umawit at humataw sa pagsayaw. Lubos na nakagagalak ang mga tagpong iyon sapagkat ito ay nagpapakitang ang mga Pilipino ay likas na maraming maipagmamalaking talento. Iisa ang sinisiguro ko nang matapos ang palatuntunan: Ang umagang iyon ay naging isang makabuluhang yugto ng araw para sa pagmulat ng mga Pilipino sa katotohanan.

Alam ba ninyo kung sinu-sino ang nasa likod ng lahat ng ito? Ang masayang pagsasama-samang iyon ay pinasimulan ng mga natatanging tao; iyong mga kapwa natin Pilipinong hindi lamang humihiyaw kundi nagsasagawa rin ng mabubuting plano; mga kumakatok sa ating isipan at puso upang tayo ay makiisa sa kanilang grupo; higit sa lahat, sila ang mga mamamayang kabilang sa isang huwarang samahang binuo upang ang ating bansa ay makaranas ng mabuting pagbabago. Iyan ang organisasyong maka-Diyos, makabansa at makatao--- ang PILIPINO.

Batid ko ang lahat ng ito sapagkat ako ay bahagi ng PILIPINO. Ako ay saksi sa kung paano ito naging isang mabisang instrumento upang magising ang mga matang minsan nang naipinid ng mga mamamayan ng bansa ko. Ako ay naroon sa ginanap na palatuntunan. Pasumandali ko ring napagbulay-bulayan na ang samahang kinabibilangan ko ay marami pang magagawa upang magkaisa tayo. Ang palatuntunang iyon ay magiging isang inspirasyon. Sa susunod, maaaring magkaroon na rin ng maraming karagdagan. Ang isang dula-dulaang maaari ring ganapan ng mga kabataang ay hindi lamang isang paraan upang maipamalas ang husay nila sa pag-arte kundi lalo't higit upang mahipo nila ang mga pusong nakasara ng ilang Pilipinong manonood. Maaari ring magdaos pa ng ilang patimpalak gaya ng paligsahan sa pagtula, talumpati, sabayang pagbigkas, at maging ang mga awitin at sayaw na magpapagunita sa unti-unting nawawalang kultura. Ang mahahalagang kaganapang iyan ay maaari ring ipunin at ilathala sa isang simpleng pahayagan na pangungunahan ng samahang PILIPINO. Iyan ang mga ideyang maibabahagi ko...

Ngayon, sa tulong ng Poong Maykapal, sa mga simulain ng PILIPINO, at sa pagkakapit-bisig nating lahat, makakamit na natin ang kalayaan at kaunlaran sa pamamagitan ng dalawang sandatang sinasabi ni Bonifacio--- ang pagkakaisang-loob ang pagkakaisang-isip ng sambayanang Pilipino.

“ PALAGANAPIN ANG KAPAYAPAAN ” “ PALAGANAPIN ANG KAPAYAPAAN ” “ PALAGANAPIN ANG KAPAYAPAAN ” “ PALAGANAPIN ANG KAPAYAPAAN ” “ PALAGANAPIN ANG KAPAYAPAAN ” “ PALAGANAPIN ANG KAPAYAPAAN

Tayo ay dapat gumalang sa mga opinyon ng ibang tao upang sa ganitong paraan, maipapalaganap natin ang kapayapaan! Ang kapayapaan ay napakahalaga sa ating lahat lalo na ngayo’y may mga karahasang nangyayari kahit saan. Ang kapayapaan ay matatamo lamang kung ang ating gagawin ay maganda at iiwasan natin ang gumawa ng kasamaan at kung ito ay nagsisimula sa ating sarili. Sa ating mga Pilipino, maipapakita natin ang kapayapaan sa ating mga adhikain sa paraan na paggawa ng mga ito sa mas maayos na proseso at walang karahasan na magaganap. Kapag ginagalang natin ang iba’t-ibat relihiyon tulad ng Hinduismo, Budhismo at Islam, tayo ay nagpapalaganap ng kapayapaan at katahimikan.

Ang pagkamit ng mga antas ng kapayapaan ay maganda rin para sa ating lahat. Ang pagkakaroon ng inspirasyon sa mga taong nagpakita o nagpamalas ng kapayapaan katulad nina Mahatma Gandhi at Mother Teresa ay isa ring halimbawa ng pagpapalaganap ng kapayapaan sa isa’t isa. Maipapakita rin natin ang kapayapaan kung marersolbahan at masosolusyunan ang mga salungatan nating mga Pilipino sa kahit anong antas. Sa ganitong pamamaraan, maipapakita natin ang ating pagka-Pilipino sapagkat hindi lang tayo nagpapakita ng kapayapaan ngunit tayo rin ay nagpapalaki o nagpapalaganap ng kapayapaan sa mga tao sa Pilipinas at sa buong mundo.

Ang pagkakaroon ng kaalaman tungkol sa edukasyong pangkapayapaan ay napakaganda at napakahalaga sa ating pagmamahal sa ating bansa. Tunay ngang maipapalaganap natin ang kapayapaan kung tayo ay gagawa ng kabutihan at iiwasan ang kasamaan. Kung lahat ng paraan ng pagmamahal at pagmamalaki sa Pilipinas ay gampanan at gawin, maipapakita talaga natin na tayo ay mga totoong Pilipino!

Larawan ng Makabagong Kabataan… Tungo sa Pag-unlad

Ang mga kabataan ng bansa, tulad ng sinabi ni Dr. Rizal ay pag-asa ng bayan. Samakatwid, dapt silang maging ulirang mamamayan ng bansa.

AKO AY LARAWAN NG MAKABAGONG KABATAANG PILIPINO. Sa aking murang ugat ay nananalaytay ang dugong bughaw—marangal, magiliw at mapagmahal sa Diyos. Sa aking diwa ay sariwang nakatala ang ginagawang pakikihamok ng mga nauna sa akin. Pakikihamok upang makamit ang layang hangad ng bawat bansang mapagmahal sa dangal ng lahi. Sa aking gunita ay naroroon ang hirap na tiniis ng maraming ina, nang ang kanilang mga mahal ay maghandog ng buhay matamo lamang ang ginhawang dapat na madama ng bayang nais na lumigaya. Sa aking puso ay naroroon ang pintig ng buhay…masigasig, taimtim, walang pagkukunwari…dalisay. Ang aking mga bisig ay matipuno at hasa sa pakikipaglaban lalo na sa mga dayuhang nais na yumurak sa banal na lupa ng aking bayan. Sa aking balat, nakatatak ang lupa…kayumanggi ang kulay, nasunog na araw ngunit may gintong kislap ng pag-asa. Ako ang nagtataglay sa aking katauhan ng tatak ng makabagong kabataang Pilipino.

Naparito ako upang gunitain ang nakaraan ng aking pagkatao.Kung paano ko narrating ang kinalalagyan ko ngayon na maituturing na pedestal ng karangalan. Kung papaano ko nalinang ang aking isipan na ang bayan ko’y mahalagang pook na tagpuan ng mga kaisipan. Kung paanong ako ay maituturing na biyaya ng makabagong panahon. Bakasin natin ang nakaraan.

Nagising ako sa sangmaliwanag sa bisig ng aking ina…kaalalay si ama. Sila ang nagbukas ng aking diwa.Ipinaisip nila sa akin na may liwanag sa bawat dilim na sumasaklaw sa ating bansa. Maaaring mapasulong ang hanging tila mabagal sa pag-ihip.Mapayayaman ang kalikasan…kalikasan na simula ng buhay.

Sa katauhan ni Ama- Binuhay niya sa isip ko na siya bilang ama ay namumuhunan ng pawis, dugo at buhay upang kaming mga supling niya ay magkaroon ng puwang sa daigdig. Natuto siyang magmahal sa Gawain. Nagbungkal siya ng lupa, nagpawis ng pagtitiis upang pagkatapos ay umani ng tagumpay para sa bayan. Napahalagahan niya nang buong husay ang tiktal ng orasan na naging titis ng pagbabagong- buhay tungo sa pag-unlad.

Sa katauhan ni Ina- Ginising niya sa puso ng kanyang mga hinlog ang pagmamahal sa Maykapal.Pinilit niyang maikintal sa diwa ng kanyang mga supling ang kahalagahan ng pagtitipid-pagtitipid di lamang ng panahon at oras kundi maging ng pagod na siyang puhunan ng bawat nilalang upang magtagumpay.

Sa katauhan ko bilang anak- Pumayag akong ang aking isip ay makikiisa sa bawat hakbang na simulan ang aking ama’t ina. Nakikiisa ako sa kanilang mga mithiin at pilit kong pinagaan ang bigat ng kanilang tungkulin bilang mga sugo ng Diyos. Hindi ako tumututol sa anuman nilang hangarin sapagkat alam kong ito ay para sa kapakanan ng aming angkan.

Ako ang kabataang Pilipino ay nakiisa upang mapabilang sa mag-anak na Pilipino. Hawak- kamay kaming bumangon upang tumulong sa tagumpay ng kinabukasan. Salamat sa pakikiisang ito at nagbagong –bihis ang Perlas ng Silangan.Salamat sa pakiisa ng puso sa puso at diwa sa diwa, ng mag-anak at ako ay nagging ganap na makabagong Pilipino na may dangal ng Silangan.

Ang aking pagparito ay di nawalan ng saysay. Lumiwanag sa aking isip ang nakaraan ng aking lahi. Nabatid ko kung paano natunton ng lahing kayumanggi ang landas tungo sa lalo pang tagumpay. Ang aking bayan, ang Perlas ng Silangan ay di maaaring alisin sa pedestal ng karangalan ng kanyang kinalalagyan. Ang aking Pilipinas ay laging makaiwas sa pagdarahop at kahirapan hanggang kami, ako, ang makabagong kabataang Pilipino ay naririto upng bantayan ang yamang ng ating bansa. Sa kalagayang ito…buong pagmamalaki kong isisigaw sa apat na sulok ng daigdig ….ako ang makabagong kabataang Pilipino… biyaya ng makabagong panahon.